Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου
π. Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ,
Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου
της Ιερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης
Ἐδῶ στό Ναό ἀκούονται οὐράνιες φωνές. Φωνές ἁγίων ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων. Φωνές ἁγίων μαρτύρων καί Πατριαρχῶν. Ἀκούονται οἱ φωνές τῶν Εὐαγγελιστῶν. Μέ τίς φωνές αὐτῶν ἑνώνουν τίς δικές τους φωνές οἱ Ἱερεῖς καί οἱ ψάλται. Οἱ πιστοί προσεύχονται ἐκ βαθέων καί στέλνουν στόν οὐρανό, στό θρόνο τοῦ Θεοῦ τά αἰτήματά τους μέ στεναγμούς ἀλαλήτους.
Ἀπό αὐτές τίς φωνές ξεχωρίζουμε μία, τήν ὁποία, παρακαλῶ, νά προσέξουμε σήμερα ἰδιαίτερα. Κάποιος μιλάει δυνατά μέσα στήν Ἐκκλησία, κατά τήν θεία Λειτουργία καί μάλιστα τήν ὥρα τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου. Κάποιος φωνάζει καί γίνεται πολύ ἐνοχλητικός. Ἔχει πρόβλημα καί δημιουργεῖ προβλήματα καί στούς ἄλλους. Εἶναι μία γυναίκα δυστυχισμένη, ἡ Χαναναία, πού φωνάζει καί δέν λέει νά σταματήσει. Ἐλέησόν με, Κύριε. Φωνάζει ἀπό μακρυά, πλησιάζει, ἀκολουθεῖ τόν Χριστό καί ἐξακολουθεῖ νά φωνάζει. Πέφτει στά πόδια καί παρακαλεῖ. Ἐλέησόν με, Κύριε.
Τί ἔχει; Εἶναι ἄρρωστη, τυφλή, κουτσή, τί συμβαίνει; Ἡ ἴδια εἶναι ὑγιής. Ἄλλο εἶναι τό πρόβλημά της. Δέν εἶναι καλά ἡ κόρη της. Ἔχει δαιμόνιο πού τήν ταλαιπορεῖ, τήν βασανίζει. Θά προτιμοῦσε χίλιες φορές αὐτή νά εἶχε πρόβλημα παρά τό παιδί της. Ἡ μεγάλη ἀγάπη, ἡ μεγάλη στοργή πού εἶχε γιά τήν κόρη της, ὁδήγησε τά βήματά της στό Χριστό. Τήν ἔκανε νά ἀφήσει κατά μέρος τήν ντροπή καί νά φωνάζει μέσα στόν κόσμο, ἐλέησόν με, Κύριε. Τί κάνουν οἱ γονεῖς γιά τά παιδιά! Δέν λέει ἐλέησε τήν κόρη μου, ἀλλά ἐμένα ἐλέησε. Τό καλό πού κάνεις, σ᾿ ἐμένα θά τό κάνεις, σ᾿ ἐμένα θά ἀποβλέπει, γιατί ἐγώ πονάω, ἐγώ ὑποφέρω πολύ περισσότερο. Πονάω φοβερά, ὅταν βλέπω τό παιδί μου σέ τέτοιο κατάντημα.
Σέ ἄλλη περίπτωση ἕνας πατέρας ἔφερε καί αὐτός τόν δαιμονισμένο γυιό του στό Χριστό μέ τά λόγια, ἐλέησόν μου τόν υἱόν. Ἡ σημερινή γυναίκα ἔχει μεγάλη ἀγάπη, γι᾿ αὐτό πονάει περισσότερο καί θεωρεῖ ὅτι τό καλό θά γίνει σ᾿ αὐτήν. Ὅταν δεῖ τήν κόρη της νά θεραπεύεται, τότε καί ἡ ἴδια θά ἡρεμήσει, τότε θά ἡσυχάσει, τότε ἡ ἴδια θά θεραπευτεῖ, θά γιατρευτεῖ ὁ δικός της πόνος.
Ἔχουμε ἀνάγκη, ἀγαπητοί μου, ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Πρέπει κι᾿ ἐμεῖς νά φωνάζουμε καί νά ζητοῦμε νά μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός. Ἔχουμε γίνει χειρότεροι ἀπό τήν Νινευή. Χειρότεροι ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Νῶε, πού ἔγινε ὁ κατακλυσμός. Γίναμε χειρότεροι ἀπό τά Σόδομα καί τά Γόμορα. Τί βλέπουν οἱ ἄγγελοι, τί βλέπει ὁ Θεός πάνω στή γῆ καί πῶς μᾶς ἀνέχεται ἀκόμη; Πέρα ἀπό τά σύγχρονα μέσα πού διαθέτουμε, τά κτήρια, τίς κατακτήσεις τῆς ἐπιστήμης, πού βλέπουμε ἐμεῖς, ὁ Θεός βλέπει τόν ἔσω ἄνθρωπο, βλέπει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Καί τί βλέπει; Διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν, ἐψύγη ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. Βλέπει μέσα μας πάγο, ψυγεῖα κατάντησαν οἱ καρδιές μας, σκληρές σάν πέτρα. Ἀγρίεψαν οἱ ἄνθρωποι, γιατί ἐγκαταλείψαμε τόν Θεό, ἀφήσαμε τήν πίστη καί ἀκολουθοῦμε τόν διάβολο.
Ἀκοῦς μικρά παιδιά πῶς ὁμιλοῦν, τί λεξεις χρησιμοποιοῦν καί κοκκινίζεις ἀπό ντροπή. Αὐτά ὅμως δέν ντρέπονται καί συνεχίζουν τό ἴδιο κακό. Βλέπεις τούς νέους νά ρίχνωνται στήν ἀκολασία, στά σαρκικά ἁμαρτήματα ἀσύστολα, δίχως νά φοβοῦνται τόν Θεό, μήτε τούς ἀνθρώπους νά ἐντρέπωνται. Κατάντησαν, ὅπως γράφει τό Εὐαγγέλιο ἀγέλη χοίρων βοσκομένη. Εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς καί νά θαυμάζει, σέ αὐτήν τήν νεαρή ἡλικία, πότε πρόλαβαν καί διεφθάρησαν τόσο πολύ; Πῶς ἡ σήψη προχώρησε τόσο βαθιά;
Ἀκόμη δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι, πού ἀσχολοῦνται μέ τόν σατανισμό, πού ἔδωσαν στόν διάβολο τήν καρδιά τους καί χτυπιοῦνται καί βασανίζονται ἀπό τόν διάβολο. Ἐμεῖς θέλουμε νά γίνουμε φίλοι του, ἀλλά ἐκεῖνος δέν γίνεται φίλος ποτέ. Ἕναν σκοπό ἔβαλε νά καταστρέψει ὅλους. Σέ ὅλους νά κάνει κακό. Ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἐστίν ἀπ᾿ ἀρχῆς, εἶπε ὁ Κύριος.
Ὅμως αὐτοί εἶναι νέοι καί ἔχουν κάποια ἐλαφρυντικά. Τό μεγάλο πρόβλημα εἶναι τί κάνουν οἱ γονεῖς; Πῶς ἀντιμετωπίζουν αὐτοί τήν τραγική κατάσταση;
Δέν θέλω κἄν νά διανοηθῶ ἤ νά ὑποστηρίξω, ὅτι οἱ γονεῖς ἀδιαφόρησαν γιά τήν χριστιανική διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους. Πολύ δέ περισσότερο, ὅτι αὐτοί τά ἐδίδαξαν τήν ἀθεΐα καί τήν ἀπιστία. Ὅτι αὐτοί ἔκαναν τό τρομερό ἔγκλημα νά τά ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Χριστό καί νά τά βγάλουν ἀπό τήν Ἐκκλησία.
Σκέπτομαι ὅμως καί διετωρῶμαι, πῶς μποροῦν καί ἐφησυχάζουν μπροστά σέ μιά τέτοια κατάσταση; Καί κυρίως οἱ μητέρες, πού ὑποτίθεται εἶναι πιό συναισθηματικές καί συγκινοῦνται περισσότερο ἀπό τούς ἄνδρες.
Πῶς μπορεῖς, μητέρα, νά κάθεσαι ἀδιάφορη γιά τό τί συμβαίνει στό παιδί σου, ὧρες ὁλόκληρες μπροστά στήν τηλεόραση; Πῶς μπορεῖς νά κάθεσαι μέ τίς φίλες σου στίς καφετέριες ξένοιαστη, πῶς μπορεῖς νά γελᾶς καί νά διασκεδάζεις, ὅταν τό παιδί σου κινδυνεύει, ὅταν βρίσκεται στό στόμα τοῦ λύκου, ὅταν ὁ διάβολος τό βασανίζει ἀλύπητα;
Τί νά κάνουμε, πάτερ; Τί μποροῦμε νά κάνουμε; Τί περνάει ἀπό τό χέρι μας; Νά κάνουμε ὅ,τι καί ἡ σημερινή μητέρα, ἡ Χαναναία. Ἐκείνη ἔτρεξε πίσω ἀπό τόν Χριστό καί φώναζε δυνατά, ἐλέησόν με, Κύριε. Νά κάνεις ὅ,τι ὅλοι ἐμεῖς μέσα στήν Ἐκκλησία. Νά ἑνώσεις τήν φωνή σου μαζί μέ τήν δική μας φωνή καί νά λές μαζί μέ μᾶς, ἐλέησόν με, Κύριε. Τό παιδί μου δαιμονίζεται, ὑποφέρει καί ἐγώ σ᾿ ἐσένα καταφεύγω, σ᾿ ἐσένα ἐλπίζω.
Σήμερα καί κάθε Κυριακή ὅλες οἱ μητέρες ἔπρεπε νά παρευρίσκωνται στήν θεία Λειτουργία, γιατί ὅλες καί ὅλοι ἔχουμε προβλήματα μέ τά παιδιά μας. Τό Κύριε, ἐλέησον, δέν πρέπει νά σταματήσει, νά σβύσει ἀπό τά χείλη μας καί τήν καρδιά μας. Μέσα σ᾿ ἕνα πρωϊνό, μέσα σέ μία θεία Λειτουργία, ξέρετε πόσες φορές λέμε τό Κύριε, ἐλέησον, μυστικῶς ἤ ἐκφώνως; Τοὐλάχιστον ἑκατόν ἑβδομῆντα δύο φορές. Εἶναι λίγο; Ὅλοι μαζί νά ἑνώσουμε τίς φωνές μας καί μία δυνατή φωνή, ὡς φωνή ὑδάτων πολλῶν, πιό δυνατή ἀπό τόν καταρράχτη τῆς πόλεώς μας, νά φτάσει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, γιά νά μᾶς ἐλέήσει ὁ Θεός.
Ἀγαπητοί μου, Ἡ εὐχή αὐτή, τό Κύριε ἐλέησον, εἶναι μία μικρή προσευχή, μόνο δύο λέξεις, ἀλλά πολύ δυνατή προσευχή. Ἄν μάλιστα τήν λέμε μέ καθαρή καρδιά, θά μποροῦσε νά κάνει θαύματα. Μᾶς τό ἀπέδειξε πολύ πανηγυρικά σήμερα ἡ Χαναναία γυναίκα. Ὅλοι μας τό πρωΐ, Κύριε ἐλέησον. Τό βράδυ, Κύριε ἐλέησον. Πρίν κοιμηθοῦμε, Κύριε ἐλέησον. Ὅταν σηκωθοῦμε, Κύριε, ἐλέησον. Στό φαγητό, Κύριε ἐλέησον. Στήν ἐργασία μας, Κύριε ἐλέησον. Μικροί-μεγάλοι ὅλοι, Κύριε ἐλέησον. Μέ τά χείλη, μέ τόν νοῦ, μέ τήν καρδιά, Κύριε ἐλέησον. Καί νά εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι θά μᾶς ἀκούσει ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος καί θά μᾶς δώσει τό μέγα ἔλεός του. Ἀμήν.-
Πηγή: Από το προσωπικό ιστολόγιο
του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Γεωργίου Ζουμή
