Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή ΙΣΤ΄ Ματθαίου (Ταλάντων)! 03.02.2019 Από τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Ιερόθεο Λουμουσιώτη

 

Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου 

π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη

Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης 

«ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας» 

(Β Κορινθ. στ, 2)

Αυτός ο λόγος του Αποστόλου Παύλου, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι λόγος του Προφήτου Ησαϊου (49, 8) που μας λέγει: να τώρα είναι ο καιρός ο ευπρόσδεκτος στον Θεό, να και τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας μας. Ο άγιος Παύλος μας, εδώ εκφέρει προφητικό λόγο και τον επικαιροποιεί στην διδασκαλία του προς τους χριστιανούς της Κορίνθου και πλέον τα απευθύνει τα λόγια αυτά σε όλους εμάς. Παίρνει τον λόγο του προφήτου Ησαϊου και τον εντάσσει στην δική του επιστολή και μέσω αυτής της επιστολής φθάνει στα δικά μας μάτια που το διαβάζουμε και στα δικά μας αυτιά που τον ακούμε το γνήσιο λόγο του που είναι γεμάτος πατρικό και αδελφικό ενδιαφέρον προς όλους μας.

Είναι όμως μιά απλή επανάληψη ή είναι τελικά μιά σημαντική αφομοίωση και μάσημα της ίδιας τροφής ή τελικά είναι νέα τροφή; Είναι νέα τροφή αφού ο Προφήτης λέγει για κάτι που δεν είδε, αλλά προφητεύει για κάτι που θα δουν οι άνθρωποι στο μέλλον, 800 χρόνια μετά τον Ησαΐα(τον ίδιο δηλαδή), αλλά ο μέγας Παύλος αν και δεν γνώρισε επί γης τον Ιησού, έζησε τον Χριστό στο δρόμο προς την Δαμασκό. Εκεί του αποκαλύφθηκε ο Χριστός και Θεός μας.

Να τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, να η μέρα της σωτηρίας` το ζούσε αφού το βίωσε στη ζωή και δράση του o Παύλος. Εκείνος πορευόταν να αφοπλίσει την δύναμη από τους χριστιανούς της Αντιόχειας και να αφαιρέσει ζωές χριστιανών και τελικά από διώκτης έγινε απόστολος, από δυνάστης έγινε χριστιανός, από εχθρός έγινε φίλος και απόστολος του Χριστού, που κατά το παρελθόν σφοδρά εδίωκε και κυνηγούσε τους πιστούς ακολούθους του Ιησού μας και ουσιαστικά Αυτόν τον Ίδιο.

«Ιδού ούν, αδελφοί, νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας` όλος ο καιρός της ζωής ημών εστίν αρμόδιος δια την μετάνοιαν, αλλ’ επειδή το τέλος αυτού εστίν άδηλον, ο νύν καιρός εστίν ο αρμοδιώτατος` πάσαι αι ημέραι της ζωής ημών εισίν ημέραι αρμόδιοι τη μετανοία, κατ’εξοχήν όμως αι παρούσαι ημέραι, διότι αυτάς δια του Ιδίου παραδείγματος παρέδωκεν ημίν ο Ιησούς Χριστός, νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα, ίνα και ημείς εν αυταίς νηστεύοντες ου μόνον από των τροφών, αλλά και από πάσης κακίας, προσέλθωμεν προς αυτόν δια της μετανοίας, ίνα λάβωμεν έλεος, και εύρωμεν χάριν και βοήθειαν.» (Νικηφόρου Θεοτόκη, Κυριακοδρόμιον εις τας Πράξεις των Αποστόλων, τόμος 2ος, σελ.214)

Ο ιερός ρήτωρ, ο Νικηφόρος Θεοτόκης μας λέγει ότι ο καιρός ο ευπρόσδεκτος εις τον Θεόν είναι ο καιρός της ζωής μας που χαρακτηρίζεται δια της μετανοίας, αυτός ο καιρός είναι ευπρόσδεκτος από τον Θεό και χαίρεται και επαναπαύεται ο Θεός για το ένα πρόβατο που επιστρέφει στην αγκάλη του καλού ποιμένος.

Η μετάνοια είναι για το τώρα της ζωής μας, να μην αναβάλλουμε διότι όποιος αναβάλλει την μετάνοια κάνει λάθος, αστοχεί, αφού δεν ξέρει το τέλος του, δεν ξερει ποτε θα φύγει από την ζωή αυτή για να προετοιμασθεί δια της μετανοίας. Να τώρα είναι ο καιρός για μετάνοια, αυτή την στιγμή, αυτή την περιόδο του βίου μας, όχι αύριο αλλά τώρα. Διότι ποιος ξέρει τι του ξημερώνει αύριο; Άρα όποιος ενδιαφέρεται για την πνευματική του προκοπή δεν αναβάλλει όπως το προφητεύει ο Ησαϊας ο μεγαλοφωνότατος των Προφήτων, όπως το ευαγγελίζεται ο απόστολος των Εθνών, Παύλος και όπως συστοιχεί η εμπειρία του εκκλησιαστικού ανδρός, Νικηφόρου Θεοτόκη, Αρχιεπισκόπου Αστραχανίου, τον ευπρόσδεκτο καιρό που τον ταυτίζει με την μετάνοια. Μετάνοια σημαίνει ο νους να μεταποιηθεί, να επιστρέψει εις τον Θεόν και Δημιουργό του και να μένει προσηλωμένος εις Εκείνον και όταν τελικά πέσει στην πτώση της αμαρτίας ο άνθρωπος να μην ντραπεί να ξαναμετανοήσει και να επιστρέψει εγηγερμένος στην αγκάλη του Χριστού που μετά χαράς πολλής δέχεται τους μετανοημένους ανθρώπους.

Δεν είναι στατικό γεγονός η μετάνοια και δεν γίνεται άπαξ δια παντός, αλλά είναι συνεχές μάθημα δια βιού επιστροφής εις τον Θεόν. Είναι τελικά, η μετάνοια μας το πέρασμα από το πνευματικό μας μπουσούλημα, στην πνευματική μας ολοκλήρωση στο περπάτημα που όσο μεγαλώνουμε πνευματικά αυτό το περπάτημα διορθώνεται και μαθαίνεται σωστά μέχρι να φθάσουμε σε ηλικία γήρος και πλέον να αρχίσει να ατονεί. Έτσι γίνεται και ο άνθρωπος πνευματικά πάντα θα βρίσκει εμπόδια να περπατάει ελεύθερος από τον εξαναγκασμό και καταναγκασμό της αμαρτίας. Πάντα θα δυσκολεύεται μέχρι να κατανοήσει την αναγκαιότητα της μετάνοιας που τελικά είναι αυτή που μας οδηγεί όχι σε άλλες καταξιώσεις και αξιώσεις αλλά στην απόλαυση της αγκαλιάς του Χριστού μας. Αυτή την αγκαλιά την χρειαζόμαστε και ζούμε για αυτή.

Ναι, αγαπητοί μου Χριστιανοί, η σωτηρία μας είναι σίγουρη όταν έχει μετάνοια ενώπιον Θεού και ανθρώπων αλλά και ενώπιον των αγγέλων του Θεού που χαίρονται για την δική μας μετάνοια. Μακάρι να έχουμε μετάνοια και να είμαστε μετανοημένοι για να αγκαλιάσουμε εμείς τους συνανθρώπους μας και αυτοί να αγκαλιάζουν όλοι μαζί ως εκκλησιαστικό σώμα τα πόδια του Χριστού μας. Αμήν.