Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017
Κυριακάτικοι Στοχασμοί! Κυριακή Δ΄ Λουκά! “ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. ” (Λουκ. η, 5)
Του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου
πατρός Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως
Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης
Εξ αρχής ο Κύριος αναφερόμενος στην παραβολή αυτή προς τους ακροατές του δηλώνει το θέμα και την αναφορά του στην παραβολή αυτή σε ένα θέμα γνωστό τους, από την καθημερινότητα τους και μια αναφορά στην αγροτική ζωή που οι περισσότεροι ή ζούσαν ή είχαν ακουστά εκ πείρας ή εξ ακοής. Άρα αυτά που τους λέγει, αδελφοί μου τους είναι γνωστά. Ξέρουν τις εικόνες που προσπαθεί ο Χριστός μας να τους περιγράψει και έχουν και εμπειρία μερικοί εξ αυτών.
Βγήκε έτοιμος να σπείρει ο σποριάς τον σπόρο του. Γιατί όμως τέτοια επιμονή και λεπτομερής αναφορά σε κάτι αυτονόητο; Αφού βγήκε να σπείρει σπόρο θα έσπερνε! Λογικό είναι αυτό! θέλει να τονίσει την σημαντικότητα στην πνευματική ζωή της σποράς, δεν μας νοιάζει πόσοι θα καρπίσουν, πόσοι θα είναι αποδοτικοί σε καρπούς μας νοιάζει να συντελεσθεί η σπορά.
Σποριάς είναι εδώ ο Λόγος του Θεού, ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός και κατ’ επέκταση είναι οι διάκονοι του σήμερα, οι κληρικοί που με τον λόγο και το παράδειγμα τους αυτή την σπορά του μεγάλου Σποριά συνεχίζουν και με την χάρη του Χριστού αυξάνουν και πλουτίζουν.
Αλλά δεν θα τους ζητηθεί ο λόγος παρά του εντολοδόχου τους γιατί δεν πήγε καλά η σπορά αν εκείνοι εν επιγνώσει και με προσοχή την επιτελούσαν στα χωράφια των καρδιών των ανθρώπων.
Ο ιερεύς, ο κήρυκας σπέρνουν τον λόγο του Θεού και Εκείνος προχωρά το έργο Του με τον φωτισμό του, φωτίζει και τους σπείροντες και το έργο της σποράς και τα χωράφια που σπείρονται!
Είναι σημαντική αυτή η ιεραποστολή της διαδόσεως του ευαγγελικού λόγου είναι το πρώτιστο ιερατικό έργο, αυτό πρέπει να ενδιαφέρει τον κάθε πνευματικό ποιμένα! Όλα τα άλλα είναι δεύτερα στην διακονία του. Αυτό το έργο το αυξάνει και το εμπλουτίζει ο ίδιος ο μεγάλος Σποριάς, ο Ιησούς Χριστός.
Αυτή και η αποστολή μας να καλλιεργήσουμε το χωράφι της ψυχής μας, το δικό μας και των αδελφών μας χριστιανών. Δεν είναι εύκολη η σπορά ακόμη και ως διαδικασία δεν τα έχει όλα ρόδινα αλλά πρέπει να γίνεται με προσοχή και προσευχή και ο Θεός μας αυξάνει το έργο Του, γιατί είναι και παραμένει δικό του έργο επιτελούμενο από εμάς αλλά συνεπικουρούμενο και επιβλεπόμενο παρ’ Εκείνου. Μην το ξεχνάμε αυτό, Εκείνος επιβλέπει προς την γην της καρδιάς μας και φωτίζει την πνευματική μας ύπαρξη να δεχθεί το περιεχόμενο της σποράς που είναι ο λόγος για τον Λόγο του Θεού.
Αδελφοί μου, όμως η πνευματική μας καλλιέργεια δεν σταματά, δεν έγινε μια φορά και δεν ξαναγίνεται, δεν έγινε άπαξ και δεν εμπλουτίζεται αλλά θέλει προσοχή και διατήρηση των καρπών της σποράς. Έγκειται σε εμας η διατήρηση και συντήρηση της σποράς και ο Κύριος πάλι και πάλι θα μας δώσει ευκαιρία για να τονωθεί η καρποφορία της πνευματικής σποράς του. Ο αγρός του ευαγγελίου του ανήκει και εμείς διακονούμε με τον τρόπο του ο καθένας και με το χάρισμα του μέσα σε αυτόν.
Παρακαλείσθε όμως όπου βλέπετε καρπούς αυτής της σποράς να μην τους μαραίνετε και όπου ακόμη δεν κάρπισε να βοηθείτε να καρπίσει εκατονταπλασίονα. Πολύς ο αγρός προς καρποφορίαν, οι δικές μας δυνάμεις ελάχιστες αλλά πλούσιο το Έλεος του Θεού στο οποίο ελπίζουμε και το οποίο εκζητούμε ως αρωγό στα έργα μας τα επίγεια προς ζέση πνευματική και καρποφορία ευαγγελική στο χωράφι της καρδιάς μας. Αμήν.
Νάξιοι Μελιστές: Κυριακάτικοι Στοχαμοί! Κυριακή Γ΄ Λουκά, του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης: “ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας... (Κυριακή Γ΄ Λουκά 08/10/2017)
Του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιεροθέου Λουμουσιώτη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεως
Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης
“ἔλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ.”
(Λουκ. ζ, 16)
Ένα αίσθημα που μας κατατρύχει όταν δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις λεπτομέρειες και τα στίγματα των κινήσεων μας και όταν επίσης δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον λόγο όλων των δικών μας ψυχικών κινήσεων επί τω θεάματι οιουδήτινος πράγματος που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε ή δεν μπορούμε να αισθανθούμε άνετοι ενώπιον του.
Αυτός ο φόβος στο άγνωστο, ο φόβος στο μη μετρήσιμο με υλικές νόρμες και σταθμά και μέτρα, εκείνος ο φόβος πανικοβάλει τους Ιουδαίους όταν ενώπιον τους βλέπουν μια νεκρανάσταση. Είχαν δει και στο παρελθόν οι πρόγονοι τους από τον Προφήτη Hλία παρόμοια περίπτωση μα και τότε σκυθρωποί και ενεοί αντιμετώπισαν το γεγονός. Μα και τώρα ο απόλυτος πανικός, ο φόβος όλους τους κατέλαβε και κατέληξαν να δοξάζουν με φόβο τον Θεό. Όχι, όμως τον φόβο του Θεού των αγίων που είναι μια σχέση παιδιού και πατέρα, το παιδί αισθάνεται ενώπιον του πατρός του μια συστολή και ένα κόμπιασμα. Το ίδιο και οι άγιοι ζουν ενώπιον του Θεού. Δεν μπορούν να μιλήσουν για Εκείνον χωρίς δάκρυα, δεν μπορούν να κάνουν αναφορά σε Εκείνον και να μην σταυρώσουν την ύπαρξη τους.
Δεν μπορούν να μην χαρούν όταν τον βλέπουν να ενθρονίζεται στις καρδιές των αδελφών τους χριστιανών, γιατί αγαθό που δεν μοιράζεται είναι μισό αγαθό κατά πως λέει το τραγούδι ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη. Έτσι είναι και το αγαθό που δεν κοινωνείται δημοσία, που δεν το χαίρονται όλοι είναι μισό και ίσως και άχρηστο αφού δεν προσφέρει χαρά όταν και αν χρησιμοποιηθεί.
Η δοξολογία του Θεού γεμίζει φως τους αγίους μας και όλους εμάς μας κάνει ευγνώμονες ενώπιον του Θεού και φυσικά και ενώπιον των αδελφών μας! Δοξολογία είναι όταν η καρδιά, ο λόγος, η σκέψη, η γραφίδα μας να ξεχειλίζει από ευχαριστιακή διάθεση και η θαυμασιότερη δοξολογία προς τον Θεό είναι το χοϊκό και ταπεινό ψωμί μας και το απλό και άσημο κρασί μας να «μεταβληθεί» δοξαστικά σε σώμα και αίμα του Χριστού. Αυτή την δοξολογία την έχει άπασα η εκκλησιαστική κοινότητα, εκεί δεν χωρεί μιζέρια και ανθρωπαρέσκεια, εκεί δεν χωρεί κατήφεια και αυτοπροβολή, εκει δεν χωρεί φόβος στο άγνωστο αλλά αγάπη στο γνωστό. Αυτό το γνωστό είναι ο κόπος μας που γίνεται ευθύνη του Χριστού στον Σταυρό και οδηγεί στην διάλυση των φόβων μας αφού γίνει το ανθρώπινο τραπέζι μας, αγία Τράπεζα γεμάτη με χαρά αναστάσιμη και ανασασμό πανηγυρικό.
Έτσι βλέπει ο Χριστός τον Νέο και τον παραδίδει στην μητέρα του. Ναι στην μητέρα Εκκλησία παραδίδει κάθε πιστό μετά την κολυμβήθρα για να τον ξανα-θρέψει και να τον ξανα-λούσει στα νάματα της ευχαριστιακής πίστεως μας. Να ξανα-λουσθεί το ύδωρ της απολυτρώσεως ως ύδωρ της μετανοίας μας ενώπιον Κυρίου αλλά και εις την Εκκλησίαν Του για να ξανα-καθαρθεί ωσεί χιών και να του αποδοθεί το λευκό ένδυμα του βαπτίσματος του και να ξανα-τραφεί από το σώμα και το αίμα του Λυτρωτού Του κάθε άνθρωπος, μέλος της Μητρός μας Εκκλησίας.
Καθότι αυτός ήταν ο Προφήτης, Εκείνος για τον οποίον κάθε προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης προεφήτευε και ότι ο Θεός επεσκέφθη τον λαό Του με το Φως και το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Θεάνθρωπος Χριστός φώτισε τα σκοτάδια μας και μας έφερε και εμάς γεμάτους ευγνωμοσύνη, αγαπητοί μου χριστιανοί, να χαρούμε τον παράδεισο επι της γης στην Εκκλησία του χωρίς να έχουμε φόβο κανέναν και φυσικά μη φοβούμενοι θάνατον καθότι μας «ηλευθέρωσε ο του Σωτήρος θάνατος». Η αναστάσιμη αφοβία των μαθητριών ας χαρακτηρίζει και τον δικό μας ένθεο φόβο ενώπιον του Θεού μας. Αμήν.
Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017
Στιγμιότυπο Βίντεο από την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία επί τη ευκαιρία τις Εορτής των Αγίων Πέντε Νεομαρτύρων Εκ Σαμοθράκης από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Καρυοχωρίου / Εορδαίας Ιερουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Αλεξανδρουπόλεως κ.κ. Ανθίμου και Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ.κ. Θεοκλήτου μετά Θείου Κηρύγματος (VIDEO - 01/10/2017)
Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017
Από το Κήρυγμα του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου πατρός Νεκταρίου Μουλατσιώτη Πρωτοσυγκέλου της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος: Το μήνυμα των λόγων του Κυρίου: «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι…» (Κυριακή Β΄ Λουκά - 01/10/2017)
Αγαπητοί μου αδελφοί. Σήμερα ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, σύμφωνα με όσα έχει καταγράψει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, μάς λέγει ότι: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Ξεκάθαρα ο Κύριος απευθυνόμενος προς τα παιδιά Του και σε όλους όσους ποθούν και θέλουν να λέγονται αλλά και να είναι χριστιανοί, δίδει ένα καθημερινό κώδικα συμπεριφοράς απέναντι στους άλλους ανθρώπους, είτε αυτοί μας αγαπούν, είτε μας μισούν, μας εχθρεύονται και μας πολεμούν.
Ποιά είναι αυτή η συμπεριφορά, που μας ζητά ο Κύριός μας να εφαρμόσουμε στην καθημερινή μας ζωή; Ιδού η χριστιανική συμπεριφορά: «Όπως επιθυμείς εσύ να σου συμπεριφέρονται οι άλλοι, έτσι θα συμπεριφέρεσαι εσύ πρώτα προς αυτούς». Δηλαδή: Επιθυμείς οι άλλοι να σου μιλούν με αγάπη, γλυκύτητα και χαμόγελο; Τότε αυτά εσύ πρώτος να τα κάνεις προς τους άλλους. Επιθυμείς οι άλλοι να σε αγαπούν, να σε βοηθούν και να σε υποστηρίζουν; Επιθυμείς να μη σε αδικούν, να μη σε συκοφαντούν, να μη σε κλέβουν και γενικά οι άλλοι να μη σε βλάπτουν; Τότε, εσύ πρώτος να τα εφαρμόσεις αυτά προς όλους τους άλλους συνανθρώπους σου, χωρίς να τους ξεχωρίζεις σε φίλους και εχθρούς. Αυτή την συμπεριφορά ζητά ο Κύριός μας από όλους μας να δείχνουμε στην καθημερινή μας ζωή αδιάκριτα.
Τα κάνουμε αδελφοί μου αυτά πράξη; Ο Κύριος μας δεν λέγει να συμπεριφέρεσαι στον άλλο όπως σου συμπεριφέρεται και εκείνος. Όχι δεν λέγει κάτι τέτοιο, αλλά σου ζητά εσύ να φερθείς στους άλλους όπως θα επιθυμούσες να σου φέρονται εκείνοι. Ας ακούσουμε τα λόγια του Κυρίου μας. Όσοι πιστεύουμε και αγαπάμε τον Χριστό μας, ας εφαρμόσουμε αυτά που μας ζητά. Ας κάνουμε το θέλημά Του και όχι το θέλημά μας. Όποιος παραβαίνει τα λόγια του Κυρίου μας, αυτός αμαρτάνει και θέτει την σωτηρία της ψυχής του σε κίνδυνο. Εμείς ας ζούμε και ας συμπεριφερόμεθα καθημερινά στους άλλους, όπως μας λέγει και θέλει ο Κύριός μας. Αμήν.
Από το Κήρυγμα του πατρός Θεοφάνους Ιωαννίδη: «ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ» (Β΄Κορ. 1, 12) (Κυριακή Β΄ Λουκά - 01/10/2017)
«ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ»
(Β΄Κορ. 1, 12)
Του Πατρός Θεοφάνους Ιωαννίδη
Σήμερα ο Κύριος μάς ομιλεί, μέσα από την περικοπή του Ευαγγελίου του Λουκά, για την εντολή της αγάπης. Και ξεκινά προτέποντάς μας να συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας όπως ακριβώς επιθυμούμε και οι άλλοι να συμπεριφέρονται προς εμάς, δηλαδή μας λέει ότι αν θέλουμε οι άνθρωποι να μάς αγαπάνε, να μάς σέβονται, να μάς συγχωρούν, τότε κι εμείς πρώτοι θα πρέπει να είμαστε άνθρωποι της αγάπης.
Γιατί, συνεχίζει, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, όπως κάνουν οι αμαρτωλοί, και κάνετε καλό μόνο σε εκείνους που σας φέρονται καλά, τότε μέσα σας δεν υπάρχει η χάρις του Θεού. Αν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους περιμένετε να έχετε απολαβές, όπως κάνουν οι αμαρτωλοί, τότε η αγάπη γίνεται αντικείμενο δοσοληψίας, τότε η φιλανθρωπία είναι ιδιοτελής, τότε δεν υπάρχει αγάπη, αλλά συμφέρον και εγωισμός. Γι αυτό, πάλι μας προτρέπει, να αγαπάτε τους εχθρούς σας, και να πράττετε το αγαθό και να δανείζετε χωρίς να περιμένετε σε καμία ανταπόδοση, και τότε ο μισθός σας θα είναι πολύς, και θα είστε γνήσια παιδιά του Υψίστου, μιας που ο ίδιος ο Θεός ευεργετεί ακόμα και τους αχάριστους και πονηρούς ανθρώπους. Να είστε ελεήμονες, καταλήγει στο λόγο Του ο Χριστός, όπως ελεήμων είναι και ο Πατέρας σας.
Με τους λόγους αυτούς ο Κύριος αναλύει πρακτικά τι σημαίνει η αγάπη προς τον πλησίον, και την διαστέλλει από κάθε ενέργεια που αποβλέπει στο συμφέρον μας. Η αγάπη δεν είναι για το Χριστό μια κίνηση που εξαρτάται από τη συμπεριφορά των άλλων γύρω μας, αλλά αντλεί την καταγωγή της και τη δύναμή της από τον ίδιο το Θεό. Γι αυτό και η νέα εντολή, η μοναδική εντολή της Καινής Διαθήκης, είναι το «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» [1], καθώς σ’ αυτή στηρίζονται και ο Νόμος και οι Προφήτες [2], και κάθε έκφραση της εν Χριστώ ζωής. Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος [3]θα μάς πει ότι η αγάπη, η ευσπλαγχνία και η φιλανθρωπία προς τους αδελφούς μας, είναι θεώνυμες και θεομίμητες πράξεις, και πραγματώνουν το καθ’ ομοίωσιν μέσα μας. Και ο Μέγας Βασίλειος [4], σημειώνει ότι ο άνθρωπος, δεν είναι ούτε άγριο ζώο, ούτε πλασμένος για να ζει μόνος του, αλλά ως κοινωνικό όν έχει ανάγκη να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους, να αγαπά και να εισπράττει αγάπη. Γι αυτό και ο Κύριος δίνει την σαφή εντολή της προς αλλήλους αγάπης, και θέλοντας να διεγείρει την ψυχή μας προς την πραγμάτωση της αληθινής κοινωνίας με τον πλησίον, μάς λέει ότι σημάδι ότι είμαστε γνήσιοι μαθητές Του είναι όχι η θαυματουργία, αλλά η αγάπη. Δεν ζήτησε ο Χριστός από τους Αποστόλους να κάνουν σημεία και θαύματα, παρόλο που ο ίδιος τούς έδωσε αυτή την δωρεά και χάρη, αλλά ταυτίζει την αγάπη προς τον πλησίον μα την αγάπη προς τον ίδιο το Θεό. Επείνασα, μας λέει, και μου δώσατε να φάω, και τα λοιπά. Και τούτο, επειδή η αγάπη προς τον πλησίον και η αγάπη προς τον Θεό είναι αλληλένδετες, και η μία τροφοδοτεί και ενισχύει την άλλη.
Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, μέσα στην ανθρώπινη ατέλεια και αδυναμία μας, και έχοντας ανάγκη να εισπράξουμε την αγάπη των συνανθρώπων μας, την αποδοχή τους, την κατανόησή τους, να αντιλαμβανόμαστε την αγάπη ως μια κίνηση συναισθηματική, που περιορίζεται σε ένα στενό κύκλο ανθρώπων γύρω μας, και συχνά μεταβάλλεται, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Όμως για τον Χριστό η αγάπη είναι κοινωνία προσώπων, και επειδή ως κοινωνία προσώπων και ως σχέση ενότητας με τον συνάνθρωπο και με τον Θεό δεν μπορεί να υπάρξει με όρους ιδιοτελείς, το χαρακτηριστικό της γνώρισμα δεν είναι η αντιπροσφορά, αλλά η προσφορά δίχως ανταλλάγματα, χωρίς κατ’ ανάγκη να περιμένουμε την ανταπόδοση των άλλων. Πιο απλά, αν περιμένουμε όλοι μας πρώτα οι άλλοι να μάς φερθούν με αγάπη, ώστε κι εμείς να πράξουμε ανάλογα, τότε μοιραία οι άνθρωποι αποξενωνόμαστε μεταξύ μας, κλεινόμαστε στο Εγώ μας και ζούμε από τώρα την απομόνωση, την προσωπική μας Κόλαση. Οι κοινωνίες μας συχνά χαρακτηρίζονται ως απρόσωπες, οι άνθρωποι κυκλοφορούμε στους δρόμους ως μονάδες μέσα στο πλήθος, απομονωμένοι, σκυθρωποί, δίχως ενδιαφέρον για τον πλησίον, δίχως πραγματική αγάπη μέσα μας.
Γι αυτό και ο Χριστός μάς προτρέπει σήμερα να περάσουμε από την παθητική εγωιστική στάση στην ενεργητική και πραγματική έκφραση της αγάπης, που πρώτη προσφέρει και προσφέρεται και θυσιάζεται για τον κάθε άνθρωπο, ακόμα και γι αυτόν που μάς έχει βλάψει ή μάς μισεί. Παράδειγμα, οδηγός και βοηθός στην προσπάθειά μας αυτή είναι ο ίδιος, που ως ο Θεός αγαπά και τους δικαίους και τους αδίκους, και έγινε άνθρωπος και έπαθε για τις δικές μας αμαρτίες, παρόλο που δεν το αξίζαμε και δεν μάς το χρωστούσε, και Αναστήθηκε χαρίζοντας σε όλους εμάς την προοπτική της όντως Ζωής και Ανάστασης και χαράς πνευματικής, που μόνο η σταυρωμένη αγάπη μπορεί να πραγματώσει, μέσα μας και γύρω μας.
____________________
[1] Ιω. 13, 34-35. «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν͵ ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους· καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε͵ ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις».
[2] Πρβ. Ματθ. 22, 37-40.
[3] Λόγος περί ἀρετῶν και παθῶν.
[4] Όροι κατά πλάτος, PG 31, 916-917.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Δωρεάν συμμετοχή στις Κατασκηνώσεις μέσω Προγράμματος ΟΑΕΔ (2019)
Όπως μάς ενημερώνει η «ΝΕΑ ΕΝΟΡΙΑΚΗ», οι κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς θα λειτουργήσουν και φέτος το καλοκαίρι για αγό...
-
Η εκπομπή μας «Από την Υμνολογία της Εκκλησίας μας» κλείνει σχεδόν τρεις δεκαετίες ζωής και παρουσίας και προβάλλεται α πό τον Ραδιο...
-
Του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου πατρός Νεκταρίου Μουλατσιώτη - Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος Αγαπητοί μου αδε...
-
Διαβάστε ΕΔΩ τη «Φωνή Κυρίου» της 13ης Ιανουαρίου 2019 (Έτος 67ον, Αριθμ. Φυλ. 2), όπως αυτή διανεμήθηκε σε όλους τους Ιερούς Ναο...
-
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ορθόδοξα χριστιανικά, πολιτιστικά και εκπαιδευτικά σωματεία της περιοχής μας σε συνεργασία με το πανελλαδικό κίνημ...
-
Κυκλοφορεί η «Νέα Ενοριακή» (13 – 20 Ιανουαρίου 2019) – Αρ. Φύλλου 169 της Ενορίας Ιερού Ναού Ευαγγελίστριας Πειραιώς. Διαβάστε την ο...
-
Διαβάστε ΕΔΩ διαδικτυακά τη «Φωνή Κυρίου» της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως αυτή διαμοιράστηκε στους Ιε...
-
Πολλοί προσερχόμενοι στην εξομολόγηση, δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα ή δεν έχουμε κάτι να πούμε και φέρνουμε σαν δικαιολογία...
-
Κυκλοφόρησε το ανανεωμένο τεύχος του περιοδικού της Πειραϊκής Εκκλησίας για το μήνα Ιανουάριο 2019. Το κεντρικό αφιέρωμα του μήν...